Als een je dienst of product gaat aanbieden moet je nagaan of je dit gaat doen als winstgevende activiteit met beroepskarakter (bijvoorbeeld reguliere verkoop via een webshop), of een toevallige verrichting zonder beroepskarakter (bijvoorbeeld een eenmalige verkoop voor een goed doel). Voor een occasionele activiteit zonder beroepskarakter moet je niet starten als zelfstandige.

Dit onderscheid is niet altijd eenvoudig en eenduidig te bepalen. In de praktijk is er vaak discussie mogelijk. Het is vooral de fiscus die dit gaat beoordelen aan de hand van volgende criteria:

• de frequentie van verrichtingen wanneer ze zich over verscheidene jaren uitstrekken;
• het aantal gestelde handelingen;
• de onderlinge verbondenheid tussen de verrichtingen;
• de aard en de snelle opeenvolging van gedane verrichtingen;
• het belang van de verrichtingen en de organisatie waarop ze betrekking hebben;
• de omstandigheid dat ertoe is overgegaan met behulp van ontleende gelden;
• een samenwerking tussen twee of meer personen en het feit dat een nevenactiviteit nauw verband houdt met de hoofdactiviteit van de betrokken belastingplichtige of in het verlengde van diens beroepsactiviteit ligt.

Des te meer van deze criteria betrekking hebben op jouw activiteit, hoe groter de kans op het bestaan van een beroepsactiviteit in fiscale zin. In de praktijk spelen vooral de elementen regelmaat, frequentie en aantal handelingen een belangrijke rol.

Bron: Unizo